21. Gün

İki gündür bu sorunun cevabını düşünüyorum desem yalan olmaz. Ya ipe sapa gelmez her şeye gülüyorum ya da mizahtan zerre anlamıyorum. Yok, gelmiyor aklıma bir şey.

Arkadaşım B. ile her konuşmamızda bu kadar neye gülüyoruz diye baktım, bizden bi halt olmaz onu anladım:) Survivor'dakilere bile bok atmaktan geri kalmayıp, bir de bununla feci eğlenmişiz.

Bundan herhalde on sene kadar önce bir arkadaşımın "Nasılsın?" sorusuna verdiği cevap, lugatımıza bir daha çıkmamak üzere yerleşmişti misal. Artık rutinim olduğu için komik gelmiyor ama zamanında pek bi güldüydük.

- Taha napıyon, nasılsın?
- Valla bi garibim. Yatsam uyurum, kalksam koşarım. Öyle diyim ben sana.

Yatsam uyurum, kalksam koşarım... Amaçsızlığa şahane bir örnek değil de nedir?

Başka da gelmedi aklıma, iyi mi.

20. Gün (Gezmekler Tozmaklar)

Sabah kafanızın içinde dönüp duran bir şarkıyla uyandığınız oluyor mu sizin de? Bana dün gece Oya-Bora'dan görünmüşler uykumda herhalde, kalktığımdan beri şunu söylüyorum.

Bir keresinde rüyamda İzzet Altınmeşe'yi görüp, uyandıktan sonra "Rüyada ben görmek" diye aratmıştım.

Neyse, sorumuza dönelim çelınc. Herkesler bitirdi, ben hala tünelin ucunu göremedim. Günün birinde nerede yaşamak isterim... Türkiye sınırlarından burnunu bile çıkaramamış bir fani olarak bu konuda kısıtlı bilgimle cevap vermeye çalışacağım. Ziyaret etmek istediğim çok yer var ama bunu daha sonraki bir soruya saklıyorum. Yaşamak isteyeceğim yer de aşağı yukarı Datça gibi yine. Az insan, az beton, börtü böcek, ağaç, daha çok ağaç, bol bol ağaç, deniz. Yatağa yattığımda pencereden gökyüzünü göremeyeceğim, sıkış tepiş, çok komşulu, toplu taşımalı her yer benden uzak olsun. Bir adada yaşamayı hayal ediyorum, insanlar sadece bisiklet kullansın mesela... Heybeliada demek geliyor içimden. Hep çok özenmişimdir ada yaşamına.

Belki bir sonraki durağım da orası olur, kim bilir...:)

19. Gün

Bir süredir yazamadım, o yüzden bugün bir iki soru cevaplayayım diyorum hazır fırsat bulmuşken. Yaz yaklaştıkça telaşım artıyor haliyle, yapılacak işler yığıldı. Bir de, bugünkü sorunun hakkını vereyim diye bekledim ama yine istediğim gibi olmayacak. Çünkü ben uzun süredir kendim için bir şey satın almıyorum.  Verdiğim kararı uygulamaya çalışıyorum desem daha doğru. En son çorap aldım A101'den:) Çorap ve terlik fetişisti köpeğim yüzünden giyilecek bir çift sağlam çoraba hasret kaldım. Hepsinin akıbeti aynı oluyor.

Kadıköy'e gittiğimde aşık olup aldığım anlamsız bir çizmenin ve geçen hafta internetten sipariş ettiğim yazlık pantolonun dışında dolabımda bir hareketlenme olmadı. İnternet siparişim de hala gelecek işallah, bekliyorum; o yüzden fotoğraf paylaşamıyorum. Pek giyim kuşamı dert edebileceğim bir işim yok, zira yazlık yer, tezgah ortamı, "ne buluyosan giy çık"a çok müsait. Ben de bütün yazı bir iki şile bezi elbise, bir şalvar ile geçirebiliyorum misler gibi. Zaten kot pantolon giyenlere deli gözüyle bakıyoruz. Yeni aldığım pantolon da alabildiğine bol, tiril tiril. Hem bisiklet kullanmaya, hem de bütün gece tezgahta otururken rahat etmeye uygun, basit bişey işte.

16. Gün

Geçtiğimiz günlerde yazan kalem bulmaya üşenip ertelediğim bir soru vardı ya hani... Hah, işte o gün bugün. 

Çektiğim fotoğrafı ekleyip kaçıyorum.

18. Gün (Tepedeki Çimenlikten Seyreyledik Şu Alemi)

Meraba çelınc.
Katıldığım ilk konser sorulmuş, daha önce bu konuda Fermina ile yorumlaşmıştık:) Cevabım onunkinin aynısı olacak, sadece lokasyon farkı var.
Seneeee... Bilemedim şimdi sene kaç ama lise 1. Karşıyaka Lisesi'ne gidiyorum o zamanlar. Fuar'a Bulutsuzluk Özlemi geliyomuş, gidelim mi dendi. Çok seviyoruz, öyle böyle değil. Okulu kırıp, sahildeki çimlere yayılıp bağır çağır "Tepedeki Çimenlik" söylediğimiz zamanlar. Gittik. Çok anım yok o güne dair, bi gittiğimi hatırlıyorum bi de çıktığımı niyeyse. Gidiş yolu eğlenceliydi, muhtemelen ondan hatırımda kalmış. Aşk meşk mevzuları da vardı, hoşlanılan çocuk gelecek mi gelmeyecek mi heyecanları falan. Gelmiş miydi, onu da hatırlamıyorum.

Daha sonra o fuar pavyonlarında (hayır, pavyon diyosak sizin bildiğiniz pavyon değil! İzmirliler çekirdeğe çiğdem der gibi bişey bu, evet:) ) az black metal konseri izlemedim yaş yavaş yavaş kemale ermeye başladığında.

Ama gittiğim en güzel konser... Konser bile demeye dilim varmaz ama elbet Roger Waters - The Wall turnesi. Hayatımın en güzel üç saati o olabilir.

O zaman, hep beraber:

Tepedekiii çimenlikteeeen seyreylemek şu aaleeemiii
Küçülmüş ufacık olmuş insanların aaleemi
Bir buluta tutunup, bir kuşun kanadına takılmaaak
Vaazgeçmek birdenbire, her şeyden vaazgeçmek

Sadece gökyüzü
Sadece deniz
Sadece sen ve ben
Sadece sevgiii, hepsi bu

17. Gün

Günleri karıştırmadım, sadece bir önceki soruyu yanıtlamayı erteliyorum:) El yazımı göstermek için kalem bulmaya üşendim şu an.

Madem öyle, burç mevzusuna gelelim. Oldum olası haz etmedim şu astroloji mevzusundan. Sadece kendi burcumu bilirim, sevgilimin bile uzun süre merak edip öğrenmemiştim hangi burca mensup olduğunu. O denli önemsizdir benim için. Gerçi şu sıra biraz biraz ısındım bir arkadaşımın çabaları sayesinde, bakıyorum ediyorum ara sıra. Şu retrolar ilgimi çekti mesela, "bin yıl önceki mevzular hortlayacak, hazırlıklı ol" dediğinin akabinde eskiler resmi geçit yapmaya başladı. Nasıl hazırlıklı olunur böyle bir duruma bilmediğimden, gene sinirlendim gene sinirlendim. Ama biliyorum ki retrodan, geçecek yani:) Dert etmeye gerek yok.

Burcum aslan. Bunca yıl okurum okurum, kendime pek de bağdaştıramasam da severim burcumu. Belki de bastırılmış aslanımdır. Gerçi bunun da açıklaması yükselen burçmuş. O da teraziymiş. Otuzbeşimden sonra burcum değişmiş gibi hissediyorum. Hala kafam tam basmıyor bu işlere.

Google'a Aslan yazdıktan sonra ilk sıradaki siteyi açtım. Şöyle diyor:

Aslan yelesi gibi gür ve kalın telli saçlar (Bak bu doğru, dikiş ipliği gibi saçların var diyor annem. Hem çok, hem de kalın telli.)
Dikkat çekici ve iyi gören gözler (Doğrudur, iyi görürüm)
Ortalama boy (Bu da doğru)
Yemek yemeye meyilli olduklarından kilo problemi (Yaaani, doğru tabi)
Modayı takip ederler (Bak işte burada dur. İşim olmaz. Burcumla ayrışmaya başladığımız noktalar geliyor yavaştan)
Mizah anlayışı gelişmiş (Kendime göre var bir mizah anlayışım evet de, kime göre, neye göre gelişmiş?)
Mükemmeliyetçi (Bu lafın da hastasıyım. Daha çok eğreti şeyler benim olayım, mükemmel olsun diye bir derdim yok hiçbir zaman)
Ateşli, azimli, gururlu (Azim kısmı yok pek. Tam tersi kolay pes ederim. "Amaaan kim uğraşacak şimdi" mottomdur)
Kibirli (Sensin kibirli!)
İsteklerine ulaşma yolunda etrafındakileri kolayca manipüle edebilir (Ben ona ikna etmek diyorum, yoruma açık)
Gece hayatını, eğlenceyi sever (Şimdi burda kastedilen gece hayatı ile benim anladığım farklı ama evet, gece hayatını severim. Herkesin uyuduğu zaman dilimleri, benim de zihnimin en açık olduğu zamanlardır, bu yüzden çok geç yatar, hatta bazen hiç yatmaz, erkenden de dikilirim. Bir şişe şarap açıp kendi kendime de gayet eğlenebilirim. Yani dolaylı da olsa, doğru tespit)
Özgürlüğüne düşkün (Evet canım)
Maddiyata düşkün (Sensin paragöz!)
Savurgan (Aaa benim bu)
Disiplinli (Ahahah güldürmeyin beni. Ben kim disiplin kim. Daha kendi köpeklerime söz geçiremiyorum, daha çok onlar beni hizaya getiriyor)

Neyse, sıkıldım. Zaten pek de iyi şeyler söylemiyor. İnsan kullanmayı severe kadar ileri götürmüş işi. Ağustosta doğmak benim suçum mu? Kabul etmiyorum arkadaş ben bu Aslan burcunu.

15. Gün (Gel bak bir elimde gökyüzü vaar, laaa laaa)

Hadi bir tane daha cevaplayayım, zira içinizde bana tur bindirenler var :)

En sevdiğim mevsim... Düşünmeye bile gerek yok, cevap veriyorum: Sonbahar. Yaz çocuğuyum aslında, yazın en sıcak zamanlarında doğdum, serde kedilik de var ama sıcağı sevmem. Enerjim emilip bi kenara atılmış gibi çaresiz hissediyorum yazın, elim kolum bağlanıyor. Soğuktan da aynı oranda nefret ederim. Lahana gibi giyinmeyi beceremediğim, dolabımda bir tane bile kalın sayılabilecek kazağım da olmadığım için mütemadiyen üşürüm.

Aslında yazı ve kışı sevmememin bir sebebi daha var; sokak hayvanları. Yerde gezen karıncayı bile kafama takabilen bir insan olduğum için, sıcak günlerde su bulamayan hayvanlar dert olur içime, soğuk havalarda ise ısınmak için araba motoruna giren kedicikler, karda donmuş köpekler falan gözümün önüne gelir. Kışın psikopat gibi arabaların kaputlarına vururum, bir gün çok fena dayak yiyeceğim bu yüzden. Yani sonbahar dışında hiçbir mevsimin tadını çıkaramıyorum hastalıklı düşüncelerim yüzünden, o yüzden de canım sonbahar.

Ha, niye ilkbahar değil? İlkbaharı mı kaldı acaba, mart dediğin şey bildiğin kış, nisan 1'de de denize giriyordum ben en son. Öyle bir mevsim geçişi olduğuna emin değilim artık. Çat diye bitiveriyor, çat diye başlıyor.